BDO Young Umpire Challenge 2009

Op zaterdag 13 juni ben ik naar de Gooische Hockeyclub in Hilversum geweest. Toen ik om negen uur aankwam, werden de deelnemers ingedeeld in groepen, ik zat in groep Paars. Van onze groep waren er twee ervaren scheidsrechters: Erik Hoppenbrouwer (HC Deventer) en ik. Wij mochten een wedstrijd fluiten op de Gooische D-day! Dit zijn de landskampioenschappen van de D-jeugd. Daarnaast stonden er nog verschillende groepsopdrachten op het programma, waarmee je uiteindelijk aan het einde van de dag de “Golden Whistle” mee kon winnen. Maar met onze begeleiders (2 bondsscheidsrechters) hadden we geluk, we hebben ons meer bezig gehouden met de clinics en het echte fluiten dan met punten scoren. Daardoor heb ik dingen geleerd over de omgang met een boze coach en vervelend publiek. Ook was er een strafballen-clinic. Als een keeper achterstevoren gaat staan tijdens de strafbal, mag dat dan? We moesten even twijfelen, maar het bleek gewoon te mogen. De kans dat de keeper de bal houdt, is wel een beetje kleiner, maar dat is dan zijn eigen schuld! (Deze keeper had er zo goed op getraind dat hij de bal overigens wél tegenhield!)

Verder mocht ik halverwege de dag dus ook een wedstrijd fluiten. Het ging om Victoria (Rotterdam) tegen Nijmegen. Dit floot ik samen met een bondsscheidsrechter. Zenuwachtig was ik wel, maar dat was nergens voor nodig. Het ging heel goed en de wedstrijd verliep soepel. Na afloop ging ik met de beoordeler langs de kant nog nabespreken; hij had alleen een aanmerking over mijn positie: als ik daar meer op zou letten, zou ik mijn collega beter kunnen ondersteunen. Ja, daar had ‘ie gelijk in. Nog meer op letten dus.
Toen ik weer terug ging naar mijn groepje (die gingen ondertussen gewoon door met de activiteiten – knotshockey in dit geval), kwam ik Maartje Paumen tegen. Zij had bij mijn wedstrijd staan kijken! Dat is toch wel even stoer.

Om half 3 was de dag afgelopen, maar ik ben nog even gebleven. Eerder genoemde Erik werd gevraagd nog een wedstrijd fluiten (die jongen was echt STEENgoed!), de finale van de jongens, en ik besloot met groepsleider Michiel nog even te blijven kijken. Om half 5 zocht ik met bus en trein mijn weg naar huis, waar ik om zeven uur doodmoe aankwam en ben gaan uitrusten. Het was een superleuke, maar uitputtende dag!

Dit was mijn 2^e jaar, en volgend jaar ben ik er hopelijk weer bij!

Suzanne Boschloo

Reacties

Reageer op het nieuws