"When Harry Met Sally" (wie kent deze film niet) was een romantische komedie, die in belangrijke mate het filmbeeld van 1989 bepaalde. Zondag 23 september 2012 werd bepaald door een triller die zich in Doetinchem afspeelde: "Us Mem' ontmoet de 'Superboerinnen".

Toen zondagmorgen vroeg velen nog op één oor lagen, zat Dames 1 al in de auto voor de lange uitreis naar Doetinchem. Wij waren op tijd, onze tegenstanders ook (die hoefden minder ver te reizen), maar helaas onze scheidsrechters niet, zodat de wedstrijd een kwartier te laat begon. En of het nou kwam door de lange rit, of de extra lange voorbereiding, maar ondanks de felle start, begonnen we niet lekker. Wij namen het initiatief, Doetinchem zat er fel boven op en door slordigheden in de opbouw gaven wij de eerste kansen weg. Uit zo'n interceptie creëerde de Doetinchemse aanval het eerste schot op goal, maar dat was voor Veroniek geen probleem. De daaruit volgende rebound verdween echter onhoudbaar hoog in het net. Zo keken we na 9 minuten spelen tegen een 1-0 achterstand aan.

We kwamen geleidelijk beter in ons spel, maar wisten weinig echte kansen te creëren. Middenveld en verdediging van Doetinchem moesten knokken voor wat ze waard waren, maar dat deden ze dan ook. Soms niet het meest fraaie hockey, maar wel effectief. Veel van onze aanvallen sneuvelden in het 23-meter gebied en zelfs een corner halen bleek tot de rust niet mogelijk.

Dat werd in de tweede helft anders, want daarin kregen we vier starfcorners en dat tekent ook gelijk het verschil tussen 1e en 2e helft. Leeuwarden haalde het initiatief verder naar zich toe en wist met snelle combinaties een aantal mooie aanvallen op te zetten. Een hard schot op goal van buiten de 23 leverde de eerste echte kans, maar helaas ging de tip-in van manon enkele centimeters over de lat. De derde strafcorner, een variant over rechts resulteerde halverwege de tweede helft een hard schot op goal. Die bal werd door de keeper gestopt, maar resulteerde in scrimage vlak voor het Doetinchemse goal. De eerste rebound die daar uit voortkwam was nog voor de keepster, maar de re-rebound van Jolanda Bosma was onhoudbaar: 1-1.

Het laatste kwartier was onvermeend spannend, maar er werd niet meer gescoord: beide ploegen moesten zich met een gelijk spel tevreden stellen.

 

En na het debacle afgelopen vrijdag in Haren durf je bijna met niemand meer over een feestje te praten, laat staan uitnodigen. Maar met twee jarigen in het team was de terugreis zo aanvaard, in de wetenschap dat in Leeuwarden ons nog een culinaire verrassing te wachten stond: een Indische rijsttafel. Het was erg lekker en gezellig. Rita bedankt!

 

PS. Hier een linkje naar het verslag van Doetinchem. Dan kunt je zien hoe deze wedstrijd door de tegenpartij beleefd is: http://www.dhcnieuws.nl/site/default.asp?Option=790&WedstrijdID=5236

Heleen Terpstra

23-9-2012 @ 23:26:10 |wat moet het lekker voelen dat je de wedstrijd toch weer naar je toe kan trekken/ombuigen. Dit geeft vertrouwen voor de toekomst. Dan komen er vast meer overwinningen GEFELICITEERD als team en zeker voor de jarigen :)