Uit tegen Nieuwegein, dat met nul-uit-acht stijf onderaan staat. Dan weet je dat er mogelijkheden zijn, maar zo'n positie brengt ook verplichtingen met zich mee en dat geeft een zekere spanning. Spanning waar je alle tijd voor hebt om die een plaats te geven tijdens de lange autorit naar het zuiden. Voor de historici onder ons: Spelen we eigenlijk in Vreeswijk of in Jutphaas, want zo heten de beide dorpen die na de herindeling in 1971 opgingen in Nieuwegein. En bij een stoplicht vraag je je plots af wat de overeenkomst is tussen de kleuren groen en oranje. En dan zie je het zomaar voor je, want ons vervoer was tip-top voor elkaar met een VW-bus die reed op gesponsord groengas van OrangeGas.

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming was het de hoogste tijd om ons aanvalspan te ontvouwen en ten uitvoer te brengen. En eigenlijk was de strijd toen al beslist, want wij waren als eerste omgekleed, wij liepen als eerste warm (en als enige team als eenheid) en wij stonden als eerste op het veld. Kennelijk had het Nieuwegeinse publiek er ook weinig fiducie in, want dat bleef massaal thuis, zodat de Leeuwarder aanhang bijna in de meerderheid was.

De wil om te winnen vertaalde zich in een felle start en dat leverde direct enkele mooie aanvallen op. En al na vijf minuten was het raak: met een snelle aanval over links kwam Lianna de cirkel in en gaf een fraaie voorzet op Laura, die zelfverzekerd de 1-0 liet optekenen. De gewijzigde opstelling die onderdeel van ons strijdplan was, moest nog wel worden fijngeslepen en dat leverde wat schoonheidsfoutjes op. Na een kwartier spelen wist Nieuwegein van zo'n foutje te profiteren en scoorde uit een snelle counter de gelijkmaker: 1-1.

Met nog 6 minuten te spelen kreeg Leeuwarden een strafcorner. Het harde schot in de linker hoek werd vakkundig met de voet op de lijn gestopt door de lijnstopper, maar de scheidsrechter zag daar geen strafbal maar slechts een strafcorner in. Was het woede of gerechtigheid? Feit is in ieder geval dat Laura uit die strafcorner met een fraai schot haar tweede goal van de wedstrijd liet noteren.

Met het naderende einde van de eerste helft probeerden de scheidsrechters zich steeds nadrukkelijker met het verloop van de wedstrijd te bemoeien. In een ultieme poging om het onafwendbare verlies van Nieuwegein te keren kregen de dames enkele strafcorners, maar we hadden de maskers wel thuis kunnen laten, want die corners leverden geen enkel gevaar op. Vlak voor rust rondde Yolanda een mooi aanval (wil de gever van de assist zich melden?) beheerst af en was de 1-3 een feit. En dat was dan ook meteen de eindstand.

Valt er dan over de tweede helft niets te vermelden? Zeker wel, veel zelfs, maar er werd niet meer gescoord. Althans, het lukte Nieuwegein niet meer om te scoren, ook al deden met name beide scheidsrechters daarvoor erg hun best: een serie nieuwe strafcorners voor Nieuwegein leverde wederom niets op en een dubieuze strafbal werd op royale wijze naast gespeeld. Een eenvoudige Leeuwarder overtreding werd met geel bestraft, maar ook met een overtal kon de thuisclub geen vuist maken.

Een deel van de Nieuwegeinse formatie was inmiddels het geloof in eigen kunnen volledig kwijt geraakt en zocht alternatief vertier: onder aanvoering van de scherp gebekte nummer 12 lieten enkele speelsters zien dat ze enig gebrek aan doorzettingsvermogen en hockey talent ruimschoots konden compenseren met een verontrustend vocabulair vol schuttingtaal, vloeken en scheldwoorden. Iets waar overigens beide scheidsrechters niet gevoelig voor waren. Deze dames waren kennelijk ook geografisch ook goed onderlegd, want ze waren goed op de hoogte van het groene karakter van onze provincie. Alleen jammer dat ze ons daarom herhaaldelijk betitelde als boeren en daarnaast nog enkele andere agrarische kwalificaties.

Afijn, aan alles komt een eind, zelfs aan zo'n tweede helft. Maar een situatie verdient toch nog vermelding, want het fraaie hoge schot van Lianna vanaf rand cirkel op de Nieuwegeinse goal, waarmee de keeper ruimschoots gepasseerd was, werd door de links back op de doellijn met haar bovenlichaam gestopt, waarna de bal alsnog over de doellijn ging. En de enige twee heren die tot het eind van de wedstrijd in een Nieuwegeins wonder bleven geloven, zagen ook in deze goal geen doelpunt, maar - heel creatief - gevaarlijk spel. Zo bleef het dus 1-3.

Van het thee dansant dat speciaal was georganiseerd om onze overwinning te kunnen vieren hebben we helaas weinig kunnen genieten. Wel hebben we onze overwinning kortstondig en uitbundig gevierd bij de lokale bloemenstal die speciaal voor die gelegenheid op zondagmiddag extra lang was open gebleven. En op de terugweg en eenmaal terug in Ljouwert is er nog veel nagepraat over deze markante wedstrijd. Inmiddels staat het vizier weer op scherp in de aanloop naar de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop. Allen tot zondag!

Sharon Eckringa

14-11-2012 @ 00:59:18 |Wat een suprieur verhaal. En een duidelijke overwinning. Veel succes zondag tegen apeldoorn. Groet, Rita

Heleen Terpstra

15-11-2012 @ 22:24:47 |goed dat jullie het spel hebben laten spreken en niet de mond. Dit geeft dat toch het "goede" resultaat. Ga zo door en houd vol!!!!!!!!! ;)